Αρθρογράφος: ΡΕΝΑ ΠΗΛΟΥ  Ημερομηνία δημοσίευσης: Κυριακή, 24 Αυγούστου 2014 17:33

 

ΡΕΝΑ ΠΗΛΟΥ

 

Στο θεατράκι “ΠΟΛΥΤΕΧΝΟ” η Λίζυ Ξανθοπούλου ξανά.

Εκεί την πρωτοείδαμε το 1999 ως “ΗΛΕΚΤΡΑ ΣΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ” του Μάκη Λαχανά σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Λοϊζίδη. Μονόπρακτο και τότε, μονόλογος, δύσκολο έργο, που μας είχε συνεπάρει.

Η Λίζυ Ξανοπούλου διαλέγει τα δύσκολα!

Εκεί ξανά λοιπόν και τα φώτα επάνω της…. τυλίγει και ξετυλίγει το καλώδιο του τηλεφώνου…. μοιάζει να το τραβάει από τη σάρκα της. Αυτό το καλώδιο που τη συνδέει με τη ζωή…. στην άλλη άκρη της γραμμής η μάνα της, θύτης και θύμα όπως και η κόρη. Μεταξύ τους ο πόλεμος που μας καθηλώνει.

 

 

 

Η διαμάχη με τη μάνα…. ξέσπασμα ψυχής που δεν βρίσκει διέξοδο. Την κατηγορεί για τον τρόπο που έζησε και τη μεγάλωσε… για τις ελπίδες που χάθηκαν αντιπαλεύοντας την καθημερινότητα… για τις ευκαιρίες για αληθινή αγάπη που πέρασαν ξώφαλτσα… για τις υποσχέσεις μιας καλύτερης ζωής που δεν ήρθε ποτέ… για την πίστη που δεν υπάρχει πια, γιατί διαβρώθηκε και διέρρευσε και έγινε τσιγάρα και πιοτά και απελπισία!

 

 

“ΓΙΑΤΙ ΜΑΜΑ ;” ουρλιάζει στο τηλέφωνο η Λίζυ και σέρνεται και στριφογυρίζει και αναβοσβήνει τα τσιγάρα απανωτά… στριφογυρίζουν και τα καλώδια μαζί της, κατάμαυρα, ζοφερά και επικίνδυνα και την τυλίγουν, τη δένουν και την πνίγουν… 

 

Το μονόπρακτο έχει ό,τι χρειάζεται για να απαντήσει στα ερωτηματικά του “ΓΙΑΤΙ ΜΑΜΑ ;”. Έχει τις απαντήσεις, χωρίς να μας παγιδεύει με υποσχέσεις… για καλύτερο αύριο.

 

 

 

 

Η σκληρότητα της κατάθλιψης αποδόδηκε με οργή από την ηθοποιό σε πρώτο πλάνο. Τα χάπια και το κόψιμο του ομφάλιου λώρου (καλώδιο τηλεφώνου) με το ψαλίδι, εκεί μπροστά μας, έδωσε τέλος στην αγωνία και στο φόβο… Μία λύτρωση οριστική

Σκληρό πραγματικά το έργο και απόλυτα συγκλονιστικό. Φεύγοντας όμως παίρνεις μαζί σου κάτι σπουδαίο, την ανάγκη να αντέξεις… Με ποιό τρόπο; αυτό θα το βρείς μόνος σου!

 

 

 

Ευτυχώς υπάρχει και η τέχνη για να έχομε παρηγοριά και ο σκηνοθέτης της παράστασης Αριστοτέλης Μαγουλάς, νέος, ταλαντούχος, αποτελεσματικός και εφευρετικός, που μας οδήγησε ανατρεπτικά στη διαφυγή.